Wyjątkowa uniwersalność Biokuratora. Jak go stosować?

Biokurator to konsorcjum pożytecznych mikroorganizmów uzyskanych w procesie fermentacji melasy z trzciny cukrowej i wody. Zawiera cztery gatunki mikroorganizmów o synergicznym działaniu: trzy szczepy bakterii kwasu mlekowego (Lactobacillus plantarum, L. fermentum, L. casei) oraz drożdże Saccharomyces cerevisiae.

Taki skład sprawia, że Biokurator działa jak biostymulator i biofungicyd jednocześnie – poprawia kondycję upraw i pomaga zwalczać patogeny. Preparat został zarejestrowany do stosowania w rolnictwie ekologicznym (nr zezwolenia SE/84/2022), co potwierdza jego bezpieczeństwo i naturalny charakter.

Produkt zarejestrowany jest przez Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach do stosowania w rolnictwie ekologicznym  (numer zezwolenia: do stosowania SE/84/2022).

Kto jest producentem Biokuratora?

Producent – Nourivit Technologies GmbH – to austriacka firma specjalizująca się w opracowywaniu innowacyjnych preparatów mikrobiologicznych dla rolnictwa i hodowli zwierząt. Siedziba firmy mieści się w Traiskirchen, w Austrii, przy ulicy Wienersdorfer Straße 20-24. Nourivit Technologies wykorzystuje zaawansowaną technologię fermentacji i selekcji mikroorganizmów probiotycznych, które skutecznie wspomagają zdrowotność gleby, wzrost roślin oraz poprawę jakości pasz. Produkty firmy są cenione zarówno na rynku europejskim, jak i międzynawowym, ze względu na swoją skuteczność, bezpieczeństwo środowiskowe oraz możliwość stosowania w gospodarstwach ekologicznych. Współpraca Nourivit z polską firmą Agro-Sieć pozwoliła na wprowadzenie innowacyjnych rozwiązań, takich jak Biokurator, który zdobywa coraz większą popularność wśród polskich rolników.

Stosowanie Biokuratora – różnorodne możliwości wykorzystania

Biokurator jest prosty w użyciu i łatwo wkomponować go w dotychczasową technologię uprawy. Poniżej znajdują się zalecenia dotyczące dawkowania i sposobu zastosowania w różnych obszarach:

• Stosowanie nalistne (opryski na rośliny):

Biokurator aplikuje się w formie oprysku drobnokroplistego na zielone części roślin. Rekomendowana dawka to 1 litr Biokuratora na hektar na jeden zabieg. Standardowe stężenie robocze wynosi ok. 0,1–0,4% (1 litr preparatu na 250–1000 litrów wody), zależnie od sprzętu opryskującego. Preparat można mieszać z wodą bezpośrednio w zbiorniku opryskiwacza. Termin zabiegu i częstotliwość: W uprawach polowych (np. zboża) zaleca się pierwszy oprysk po fazie kłoszenia zbóż, gdy pojawia się ryzyko chorób kłosów i liści. W warzywach, winnicach i sadach Biokurator można podawać już od fazy 3–5 liści lub po kwitnieniu – kluczowe jest, by preparat znalazł się na roślinie zanim nastąpi infekcja patogenem. Zabiegi powtarza się co 10–14 dni w okresach zagrożenia chorobowego. Zalecana liczba zabiegów: minimum 2 do 5 oprysków w sezonie wegetacyjnym, w zależności od presji chorób i intensywności uprawy. Biokurator najlepiej działa w połączeniu z preparatem BioKurator Liquid Ca – przy zabiegach nalistnych warto dodać go do oprysku (dawkowanie Liquid Ca: 3 l/ha) w celu jednoczesnego dostarczenia wapnia wzmacniającego tkanki roślin. W uprawach ekologicznych zamiast Liquid Ca można dodać Fundamental Ca (naturalny dolomit) jako źródło wapnia i mikroskładników. Ważne wskazówki: Przed użyciem preparat należy dokładnie wstrząsnąć (aby zawieszone mikroby równomiernie się rozprowadziły). Oprysk wykonywać najlepiej w godzinach wczesnoporannych lub późnopopołudniowych, unikać silnego nasłonecznienia i upału podczas zabiegu – promienie UV i wysoka temperatura mogą osłabić działanie żywych kultur. Nie wykonywać zabiegu tuż przed spodziewanym deszczem – warto zachować około 3 godziny bez opadu, aby mikroorganizmy zdążyły się wchłonąć przez roślinę.

• Stosowanie doglebowe (resztki pożniwne):

Biokurator można aplikować na ściernisko i resztki pożniwne bezpośrednio po żniwach lub po zbiorze roślin (np. liście warzyw, resztki korzeni). Dawka standardowa to 1–2 litry/ha w zależności od ilości resztek. Im więcej słomy lub resztek, tym wyższa dawka (2 l/ha przy dużej ilości biomasy, 1 l/ha jeśli resztek jest mało lub dodajemy azot). Zaleca się rozcieńczyć preparat w ok. 300–400 litrach wody na ha, aby dokładnie pokryć materię organiczną. Wskazówki techniczne: Przed opryskiem dobrze jest mechanicznie rozdrobnić słomę (np. sieczkarnią kombajnu lub mulczerem) – przyspieszy to rozkład. Oprysk najlepiej wykonywać wieczorem lub przy pochmurnej pogodzie (unikać południowego słońca). Po oprysku warto wymieszać resztki z glebą poprzez płytką uprawkę (talerzowanie, gruber). Zapewni to lepszy kontakt mikroorganizmów ze słomą i glebą. Biokurator można łączyć ze stosowaniem azotu na słomę – dodatek azotu (np. 5–10 kg N/ha) stanowi pożywkę dla bakterii i zwiększa efektywność humifikacji resztek. Można go także stosować równolegle z wapnowaniem po żniwach – nie koliduje to z działaniem produktu. Po zastosowaniu Biokuratora słoma ulegnie szybszemu rozkładowi (często już po kilku tygodniach widać wyraźne ubytki materii organicznej), a gleba będzie lepiej przygotowana pod siew kolejnej rośliny.

• Kiszonki (zakiszanie pasz):

Biokurator może pełnić funkcję biologicznego zakiszacza. W praktyce oznacza to, że dodajemy go podczas sporządzania kiszonki z zielonki, kukurydzy, motylkowych czy traw. Standardowe dawkowanie: 0,5–1 litr preparatu na 10 ton zakiszanego materiału (ilość dostosować do wilgotności – przy suchszej masie dać wyższą dawkę). Preparat należy rozcieńczyć w wodzie (np. 1 l Biokuratora + 50–100 l wody) i równomiernie spryskać sieczkę w czasie załadunku silosu lub owijania bel. Zapewni to równomierne zaszczepienie zakiszanego materiału bakteriami mlekowymi. Biokurator obniża pH kiszonki szybciej i stabilizuje fermentację – w efekcie kiszonka ma więcej kwasu mlekowego, mniej niepożądanych kwasów (octowego, masłowego) i jest stabilna aerobowo po otwarciu (nie psuje się na powietrzu). Dzięki stosowaniu Biokuratora jako dodatku, kiszonka zachowuje więcej energii i składników pokarmowych, co potwierdzają badania nad inokulantami L. plantarum. Uwaga: Biokurator nie zawiera bakterii Clostridium ani innych gazotwórczych – nie spowoduje pęcznienia silosu czy innych negatywnych zjawisk. Jest bezpieczny dla zwierząt – wprost przeciwnie, przyczynia się do poprawy ich zdrowia (kiszonka zaszczepiona probiotycznie wpływa korzystnie na mikroflorę przewodu pokarmowego zwierząt). Można go stosować do zakiszania zarówno w silosach, rękawach, jak i w belach (balotach). Po otwarciu kiszonki warto zużyć ją w ciągu typowego okresu (Biokurator wydłuży ten okres stabilności mniej więcej dwukrotnie w porównaniu do kiszonek bez dodatku). Pasze zakonserwowane Biokuratorem nie wymagają dodatkowych chemicznych konserwantów.

• Nawozy naturalne:

Aby poprawić efektywność obornika lub gnojowicy, Biokurator stosujemy bezpośrednio na nawóz. W przypadku obornika zaleca się rozcieńczyć ok. 1 litr preparatu w 200–300 litrach wody i równomiernie spryskać pryzmę obornika (objętość na około 20–30 ton obornika). Najlepiej wykonać to zaraz po ułożeniu pryzmy świeżego obornika w gospodarstwie lub po czyszczeniu obór/chlewni. Preparat przyspieszy fermentację obornika – zaleca się przelewanie pryzmy co kilka tygodni i utrzymywanie wilgotności, aby mikroorganizmy miały optymalne warunki. Efekt: obornik będzie szybciej dojrzewał, mniej strat azotu (mniej ostrego zapachu), lepsza struktura – gotowy do rozsiania na polu wcześniej niż zwykle. W przypadku gnojowicy (czy gnojówki bydlęcej/trzody) dawka to 1 litr na 10–20 m³ gnojowicy. Wlewamy Biokurator do zbiornika lub laguny z gnojowicą, najlepiej zadozować go przed mieszaniem (aby rozprowadził się w całej objętości). Bakterie w preparacie będą rozwijać się w gnojowicy, rozkładając włókna, kożuch i osady denne – gnojowica stanie się bardziej płynna. Zaobserwowano, że dzięki temu aplikacja gnojowicy na polu jest łatwiejsza (mniej zatorów w wozie asenizacyjnym), a składniki w niej zawarte są równomierniej rozprowadzone. Termin: Biokurator dodany do gnojowicy najlepiej utrzymywać w zbiorniku co najmniej 2–3 tygodnie przed wywozem, aby zdążył zadziałać. Można go dodawać np. po każdym napełnieniu zbiornika porcją świeżej gnojowicy. Tak ulepszona gnojowica wnosi do gleby więcej łatwo przyswajalnych form azotu i fosforu oraz probiotyczną mikroflorę, która dalej działa już w glebie, poprawiając jej żyzność.

Łączenie Biokuratora z innymi środkami

Biokurator można bezpiecznie stosować łącznie z wieloma standardowymi praktykami. W mieszaninie zbiornikowej jest kompatybilny z większością nawozów dolistnych i biostymulatorów. Jeśli planujemy jednoczesne stosowanie chemicznych środków ochrony (np. fungicydów czy insektycydów), lepiej podać je osobno – silnie działające fungicydy mogą częściowo ograniczyć żywotność mikroorganizmów Biokuratora. Rekomenduje się model hybrydowy: prewencyjne traktowanie gleby i roślin Biokuratorem, a w razie silnej presji chorób – interwencyjnie wsparcie fungicydem chemicznym. Taka technologia łączy korzyści biologii i chemii, dając najlepsze efekty ochrony. Biokurator nie powinien być mieszany z silnie alkalicznymi cieczami (wysokie pH) ani z czystym koncentratem nawozów azotowych – zawsze rozcieńczyć wcześniej wodą. W przypadku wątpliwości co do mieszaniny zbiornikowej, warto zrobić próbę na niewielkiej ilości przed pełnym zabiegiem.

Prawidłowe przechowywanie Biokuratora

Należy przechowywać Biokurator w temperaturze od +5°C do +25°C, w zacienionym miejscu. Chronić przed mrozem i przegrzaniem, aby nie osłabić kultur bakterii. Po otwarciu opakowania zużyć w ciągu 6 miesięcy (przy szczelnym zamknięciu). Preparat zawiera żywe mikroorganizmy, dlatego traktujmy go jak produkt biologiczny – skrajne warunki mogą zmniejszyć jego efektywność.